เรื่องมีอยู่ว่าเธอคนนี้เป็นคนไข้ใน ร.พ.ที่ฉันทำงานอยู่ วันหนึ่งเธอก็ถูกส่งตัวมาจากสูตินารีเวช หลังจากได้รู้จักและอ่านแฟ้มประวัติ เธอคนนี้อายุ 39 ปี ตั้งครรภ์ได้ประมาณ 15-16 สัปดาห์ จากการตรวจครั้งล่าสุดคุณหมอเจ้าของไข้อีกท่านพบสิ่งผิดปกติ จึงได้ส่งเธอมาตรวจเพื่อความแน่ใจ หลังจากที่เราทำการตรวจชิ้นเนื้อเราก็พบว่าเธอเป็นมะเร็ง เราแนะนำให้เธอรีบรักษา แต่การฉายรังสีมีผลต่อเด็ก ซึ่งในเคสนี้ เธอและครอบครัวตัดสินใจอเริ่มการรักษาภายหลังการคลอด
หลังพูดคุยซักพักหนึ่งและปรับยาให้เธออีกครั้ง ฉันพูดกับเธอว่า
?ดูเท้าบวมนะ โปรตีนในเลือดก็ต่ำ (อัลบูมิน)?
ฉันมองถ้วยข้าวต้มเห็นมีหมูบะช่อเหลืออยู่ 2 ชิ้น
?กินไข่ด้วยนะ?
พร้อมกับหันไปบอกพยาบาล ward ที่ไปดูคนไข้ด้วยว่าช่วยหาไข่ให้เธอทานด้วย
?คิดว่ากินเพื่อลูกนะ?
เป็นการจบบทสนทนากับเธอในวันนั้น
เธอ ยิ้ม ยิ้ม เหมือนรับรู้ว่า เธอต้องสู้ และสู้ เพื่อลูกคนแรกและคนสุดท้ายของเธอ อีกไม่นานมากลูกเธอก็คลอดแล้ว แม้ว่าเด็กจะตัวเล็กไปหน่อยตามที่หมอบอกก็ตาม หลังจาการคลอด เราก็ให้การรักษาอย่างเต็มที่ พยายามให้เธอได้อยู่ดูแลลูกได้ แต่น่าเสียดายเรื่องนี้ไม่ได้จบอย่างในคลิป หลังจากนั้นไม่นาน ภายในรอบปีเดียวกันเธอก็จากไป ในวันนั้นสามีของเธอพูดกับหมอว่า เธอเป็นผู้หญิงที่แกร่งที่สุด เขาภูมิใจที่มีเธอเป็นภรรยา เราด้วยสู้กันมาตลอด เขาหวังแค่ว่าเธอจะไม่ทรมานมากนักตอนที่เธอจากไป
